محیطهای کار برای کارگران همچنان ناامن تر میشود!
روزی نیست که خبرهای دلخراش ناشی از نبود وسایل ایمنی در محیط کار، سرتیتر خبرگزاریهای رسمی و غیر رسمی از گوشه و کنار ایران قرار نگیرد و موارد متعددی نیز از این حوادث هرگز مخابره نمیشود.
برای درک بهتر این موضوع کافی است تا سری به آمار پزشکی قانونی در بازده زمانی ده ساله(1396تا1387)بیندازیم، تا عمق فاجعه مشخص شود که 15 هزار و 977 نفر در این مدت ده سال در حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده اند بدین معنی که سالانه به طور متوسط 1600 نفر بر اثر حوادث کار جان خود را از دست داده اند. در گزارشی دیگر از همین سازمان حوادث ناشی از کار در شش ماهه اول 98 منجر به مرگ نسبت به مدت مشابه سال 97 هفت و نیم درصد افزایش داشته است و این آمار با توجه به اخبار منتشره از حوادث محیط کار در شش ماهه اول 99 به مراتب آمار بیشتری را نشان خواهد داد.
از طرفی به گزارش کانون کارگران ساختمانی سراسر کشور، عمده علت مرگ افراد در سوانح محلهای کار، سقوط از بلندی است و بیشتر در بخش ساختمان سازی به وقوع می پیوندد که پنجاه درصد از این امار را به خود اختصاص می دهند.
تمامی این آمار بویژه در ارتباط با کارگران ساختمانی که بیمه نیستند و کارگاههایی با کمتر از 10 نفر که از شمول قانون کار خارج هستند و نیز کارگران مهاجر، بویژه کارگران افغان و یا کارگران مهاجر ایرانی که در دیگر کشورها بویژه در کشور عراق دچار سوانح کار می شوند آمارشان از سوی نهادهای مانند پزشکی قانونی و سازمان آتش نشانی و یا سازمان تامین اجتماعی به عنوان نهادهای رسمی، ثبت نخواهد شد.
اما چرا کارگران همچنان در این عصر حاضر و با توجه به پیشرفت انسان در تولید و تجهز وسائل ایمنی کار و نرم افزارهای لازم برای آموزش و تامین امنیت محلهای کار باز ما هر روز شاهد بالارفتن مرگ و میر کارگران و نان آور خانواده های کارگری و یا نقص عضو و نادیده گرفتن غرامتهای بعد از حادثه از سوی کارفرماها و نهادهای زیربط دولت در ایران هستیم؟
واقعیت این است مسئولیت عمده ایمن سازیهای محیط کار که کارگران را از عوامل مضری که می تواند سلامتی آنان را به خطر بیندازد بر عهده کارفرمایان و سطوح بالایشان یعنی سازمانهای مدیریتی بخصوص اداره کار و سازمان تامین اجتماعی است اما سود پرستی کارفرمایان باعث تشدید حوادث محیط کار شده و با توجه به نیروی ذخیره بیکار در جامعه و به لطف و برکت قراردادهای موقت و سفید امضا که هر لحظه اراده کنند کارگر شاغل را اخراج می کنند و فرد دیگری را جایگزین او میکنند خیالشان از این بابت راحت است که هیچ کارگری به خاطر جانش کار را رها نمیکند.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری ضمن ابراز همدردی با تمام کارگران و خانواده های کارگری که در طول تمام سالیان گذشته و حال دچار حوادث ناشی از نبود امکانات در محیط کار شده و یا نان آور خود را از دست داده و یا دچار نقص عضو و عوارض ناشی از ان شده خود را کنار آنها می داند و بار دیگر اعلام میکنیم که تنها مبارزه متشکل و پیگیر و قدرت شورایی کارگران در محیطهای کار می تواند کارفرمایان و دولتهای حامی آنان را وادار به تامین امنیت محیط کار کند.
زنده باد اتحاد طبقاتی کارگران برای یک زندگی بهتر!
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری