رهرو منزل عشقیم و ز سر حد عدم
تا به اقلیم وجود این همه ره آمده ایم
چهار سال گذشت..
که رفیق عزیزمان پرویز برادران در اثر حمله قلبی در شهر هانوفر آلمان درگذشت. او رفت اما برای همه اشنایان و رفقایش که هیچگاه چهره مهربان و روحیه صمیمی و یاری دهنده او را فراموش نمیکنند باری از اندوه و دل تنگی برجای گذاشت.
پرویز در سال 1335 در کرمانشاه متولد شد. تحصیلات را در همین شهر ادامه داد و در مقطع انقلاب بهمن دانشجوی دانشکده رازی بود و همراه مردم در تظاهرات علیه استبداد سلطنتی مشارکت داشت. با استقرار نظام ارتجاعی ولایت فقیه او جای خود را در جنبش چپ و در مبارزه با استبداد تازه پیدا کرد و به مبارزه ادامه داد.
او در سال 1364 به طور غیرقانونی و با پذیزش هرنوع خطر، ازطریق کردستان به مقر کمیته کردستان سازمان راه کارگر رفت تا فرزند دو ساله و نیمه خواهرش را که در این پایگاه در صفوف راه کارگر فعال بود به آغوش او که مدتی از فرزندش دور بود باز گرداند. پرویز طی دو هفته ای که در میان راه کارگری ها به سر برد شدیدا تحت تاثیر شرایط سخت زندگی و تلاش مبارزاتی آنها قرار گرفت و پس از بازگشت ازطرق مختلف با جسارت و اشتیاق به اعضای فعال و مخفی راه کارگر یاری میرسانید.
پرویز پس از خروج از ایران و دریافت حق پناهندگی آلمان ،در شهر هانوفر زندگی در تبعید ناخواسته را اغاز کرد و در کنار اعضای دیگر راه کارگر و در مشارکت با نیروهای فعال شهر به مبارزه در شرایط ویٍژه خارج از کشور ادامه داد.
ما همه راه کارگریها و دیگر رفقا ودوستان د که با او اشنا بودند، یاد او را گرامی میداریم.