کارگران نسبت به موشک پرانی سپاه و تهدید آمریکا به تجاوز نظامی به ایران چه موضعی دارند؟ با داغ شدن خطر رویارویی نظامی این پرسش هم اهمیت می یابد. در هر حال کارگران و هم سرنوشتان کارگران اکثریت عظیم جامعه ایران را تشکیل می هند و به خاطر جایگاه طبقاتی و موقعیت اجتماعی خود از مناقشه موجود تاثیر می گیرند.
▪️موضع و منفعت کارگران روشن است: هیچ کارگری بسته شدن کارخانه، نابودی خانه و کاشانه، قتل فرزند و برادر، معلولیت و مجروحیت و آوارگی و مصیبت و بیکاری را نمی خواهد. کارگر نه تحریم می خواهد نه جنگ. بنابراین بر سینه تحریم گرایان و تحریم سازان و جنگ طلبان هر دو سو دست رد می زند. حتی اگر شکل های تحمیل این مصیبت ها بر کارگران در برابر هم به شکل نوعی از «اجبار» یا »انتخاب» یا آمیزه ای از هر دو گذاشته شده باشند، ضدیت کارگران با کلیت آن تردیدپذیر نیست.
▪️آن دوران گذشته است که فرودستان را در «تنور جنگ» بسوزانند و همزمان آگاهان و روشنگران را دسته دسته قتل عام کنند و بارشان را از طریق جنگ و کشتار و قتل عام ببندند .
▪️کارگران می دانند که از موشک های دور برد و از ریزش بمب ها، افزایش حقوق، امنیت شغلی، رفاه و حقوق شهروندی و جامعه آزاد درنمی آید و در جایی که سقوط بمب ها و پرواز موشک ها سیاست را دیکته می کنند کمترین بلایی که بر سر کارگران می آید همان ادامه «اقتصاد مقاومتی» است که حالا کسانی از همین آقایان شکم سیر و کاخ نشین با کمال بی شرمی می گویند باید شامل یک وعده غذا در روز و یا بستن لنگ و خوردن نان خشک برای پائینی های جامعه باشد. آنان که لالایی «اقتصاد مقاومتی» برای کارگران می خوانند شکم خودشان سیر است و در جای گرم و نرم نشسته اند و قرار نیست حتی در صورت حمله نظامی در هر کوچه و پس کوچه برای جسم پاره پاره شده عزیزشان چلچراغ ببندند. آنها هرگز حداقل بگیر نبوده اند که بفهمند شرمنده خانواده بودن و ناتوانی در تامین ابتدایی ترین نیازهای خانواده چه درد استخوان سوزی است.
▪️بخشی از کسانی که برای کارگران نسخه «مقاومت حداکثری»، می پیچند بچه ها و سایر اعضای خانواده و سرمایه شان زیر پرچم انگلیس و آمریکا و کانادا و مناطق دیگر هستند. آنان در رجز خوانی ها و عربده کشی های شان از جیب سوراخ ما فرودستان جامعه و آینده و موجودیت ما هزینه می کنند.
▪️حاکمیت به بن بست رسیده و برای هیچ یک از معضلات حاد و فوری اکثریت عظیم جامعه ایران پاسخی ندارد. از دستمزدها تا بیمه و بهداشت، از آموزش و پرورش تا مسکن، حق کار و تامین اجتماعی چاره ای جز فرار از مواجهه فوری با نیازهای فوری اکثریت عظیم آحاد جامعه برای شان باقی نمانده است. از این رو با توجه به تحلیل شان از دلایل آمریکا برای خودداری از وارد شدن در جنگ همه جانبه جدیدی در خاورمیانه در موقعیت کنونی، رویارویی نظامی محدود و کنترل شده را «نعمت» می دانند.
▪️جنگ طلبان داخلی با هدف سر پوش گذاشتن بر فساد، منحرف کردن جنبش های مطالباتی از تمرکز بر «دشمن ما» در «همین جا»، در همین وضع فعلی، و درهم شکستن آرایش عمومی ضد دیکتاتوری و فعال کردن شکاف های تاریخی موجود میان بخش های مختلف اپوزیسیون و تضعیف آن بر سر چگونگی واکنش به تجاوز نظامی احتمالی خارجی، سیاست ماجراجویانه کنونی را بر نشستن پشت میز مذاکره و سیاست کاهش تنش ترجیح می دهند.
▪️اتحاد با شکنجه گران! با قاتلان جوانان! با اسید پاشان! با تاریک اندیشان اصلاح ناپذبر! با اختلاس گران و رانت خواران! با معوقه سازان دستمزدهای ناچیز کارگران! با «براداران قاچاقچی»! با کسانی که سوختبر بلوچ و کولبر کرد را برای لقمه ای نان به رگبار می بندند و از کوه و دشت و دریا و ساحل تا شهر و کلانشهر همه چیز را خورده اند و برده اند و طبیعتی زخمی و جامعه ای بحران زده و آسیب زده به جای گذاشته اند، برای کارگران و هم سرنوشتان شان بکلی بی معناست.
▪️کارگران زیر پرچم کاسبان خون و جنگ، هر جا که باشند و به هر رنگی که درآیند ، نمی روند. کارگران سازندگان اصلی پیکار مطالباتی توامان برای نان، کار و ازادی هستند. تشدید خطر رویارویی نظامی این پیکار را تقویت نمی کند، و بنابراین کارگران و هم سرنوشتان آنها جبهه سوم اند؛ جبهه امتناع از جنگ و دست رد زدن به همه کاسبان جنگ.
@ordoyekar