همه جا هفت تپه
خوزستان، اراک، فارس، اصفهان، بوشهر، کنگان، عسلویه و …
کارگران همه جا خروشیده اند. درود بر توان و آگاهی و قدرت شماو درود بر اراده تان عزیزان، همکاران، هم طبقه ای ها! چقدر زیباست وقتی من و تو، ما می شویم، وقتی اتحاد در خیابان و صحن کارخانه جاری میشود، راه می افتد و سیل میشود و ما با مشت گره کرده فریاد میزنیم: مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر!
همه جا علیه خصوصی سازی، علیه شرکتهای پیمانی، لاشخورها و دلالها، زالوهای واسطه، علیه قراردادهای موقت و سفید، علیه عدم پرداخت حقوق، علیه گرسنگی و فقر! ما چقدر به هم شبیه هستیم، چقدر دردمان از یک جنس است و یکی است و چقدر اتحاد ما مثل نان شب واجب!
همکاران عزیز در سراسر کشور! اکنون وقت خروش ماست؛ ما که مانند بردگان، اسیر و مزدبگیر ِ یک مشت مفت خور سرمایه دار شده ایم! باید برخیزیم علیه کسانی که جان و نان ما را گرو گرفته اند. چقدر دلم لک زده برای اینکه دخترک نازنینم، پسر دلبندم، فرزندانمان دلی از عزای نداری دربیاورند، یک دل سیر بخندند و در محبت غرق شوند! لعنت بر شماها که همه چیز را از ما گرفته اید، لعنت، لعنت، لعنت!
فردا و فرداها باز به پا خواهیم خاست و خواهیم خروشید! باید بخروشیم، ما تسلیم نمی شویم، ما ناچاریم به جنگیدن و تسلیم نشدن! ما ارتش کار، ما بردگان مزدی و صاحبان واقعی کارخانه ها و کشتزارها و همه ثروت و نعمت، ما کارگران! ما به فرزندانمان، به خودمان، به امروزمان و به آینده بدهکاریم، ما تسلیم نمی شویم، ما می جنگیم!
چه خوب است که همه جا هفت تپه است، کران تا کران هفت تپه!
پیام همکار