در همبستگی با زنان افغانستان در مبارزه بر علیه
نیروهای متوحش و فاشیستی اسلامی بپا خیزیم!
زمان زیادی ازحاکمیت نیروهای مرتجع طالبان با همکاری دیگر تروریستهای اسلامی در افغانستان نمی گذرد، که مردم با یک توحش وبربریت لجام گسیخته ای روبروهستند، که از سیطرۀ یک نظام بنیادگرا و مرتجعی برخاسته و میخواهد با زوراسلحه و خشونت مردم را مجبورکند، تا از ارتجاعی ترین قوانین اسلامی، پیروی کنند.
به نمایش گذاشتن اجساد قربانیانی که در گوشه و کنار شهرها و ولسوالی ها بر زمین افتادهاند، تیرباران و کشتن زنی که بدون همراهی مرد راهی بیمارستان بوده، روا داشتن خشونت بر زنان و دخترانی که حجاب و یا موازین اسلامی را رعایت نمیکنند، جدا کردن دخترکی ۱۲ ساله از مادرش همراه با گریه و فریاد، که تروریستهای اسلامی او را برای بردگی جنسی همراه خود میبرند، زنان و کودکان آوارهای که گرسنه و تشنه، از ترس و وحشت در پارک ها و مناطق دور بە سر میبرند. آواره گی صدها هزارمردمی که، از ترس جان، خانه و کاشانۀ خود را رها کرده و در پی پناهگاهی سرگردانند، اینها همگی ناشی از سیاستهای بغایت سلطهگرایانەی امپریالیستها دارد که در بوجود آوردن و سازمان دادن طالبان و دهها نیروی ارتجاعی و بنیاد گرای اسلامی در منطقه نقش مستقیم دارند.
افغانستان امروز دستخوش حوادث فاجعه باری است، رعب و وحشت حاکم، کشتارهای روزانه، سنگسار و حمله به تمام آزادیهای نسبی اجتماعی-سیاسی، زندگی مردم و بویژه زنان که قربانیان اصلی این حملات می باشند را مورد تهدید جدی قرار داده است.
اخبار، گزارشات و تصاویری که از افغانستان از سوی رسانه های غربی انتشار میباید، اهداف معینی را دنبال کرده و تصویر واقعی از هم پاشیدن شیرازه اقتصادی، بهداشتی، آموزشی و امنیتی جامعه افغانستان را نشان نمی دهند با وجود این فریبکاریها، عمق فاجعه ای که بر مردم این سرزمین و بویژه زنان میگذرد نمی تواند از چشم کسی پوشیده بماند.
بیشترین نوک حملۀ این تهاجم وحشیانه متوجه زنان و پایمال نمودن حقوقشان و در نهایت خانەنشین کردن آنهاست. زنان افغانستان با شدیدترین تبعیضات، ستم، سرکوب، تجاوز، بی حقوقی و حذف فیزیکی روبە رو هستند. با همه این سرکوبگریها و توحش آنها ساکت ننشسته اند و هر روز به اعتراض و تجمعات دست میزنند. زنان افغانستان توحش جانیان طالبان را به جان خریده، با وجود اینکه این احتمال را میدهند که مورد ضرب و شتم قرار بگیرند و یا حتی کشته شوند، اما بدرستی راه مقابله با این هجوم و خشونت را فقط در اعتراضات و متشکل شدن می بینند.
این زنان هر روزه در کابل و هرات و شهرهای دیگر، مقابل مراکز دولتی سابق دست به اعتراض میزنند و در بیانیهای، “حق تحصیل، کار، آزادی، حضور در عرصهها و فعالیتهای سیاسی و اجتماعی و هدایت و رهبری جامعه را از جمله حقوق اساسی خود اعلام کرده و افزودند که برای به دست آوردن این حقوق سالها تلاش کردهاند و حاضر نیستند از آنها چشم بپوشند”.
گویا با تبلیغات نیروهای اشغالگر و مزدوران آنها باید مردم افغانستان باور کنند، که تروریستهایی که بیست سال پیش توسط تهاجم ناتو از حاکمیت در افغانستان سافط شدند، آنچنان تغییر کرده اند، که امروز با نام جدید “امارت اسلامی” علیه تروریسم مبارزه خواهند کرد.
زنان افغانستان تجربه تلخی، ازدوران حاکمیت طالبان دیروز و “امارت اسلامی” امروز در حافظۀ خود دارند .
علاوه براین، آنها شرایط زندگی زنان در کشورهایی مانند ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، تجاوزات تروریستهای اسلامی به کردستان عراق، شمال سوریه و مناطق دیگر جهان را هم شاهد بودند. زنان خوب میدانند، که علیرغم اسامی و القاب گوناگونی که این تروریستهای اسلامی، بر خود نهادهاند، آنها اما درمواضع به شدت زن ستیز، متحجرعصر بربریت خود همه از یک جوهرند .
آنها خوب به یاد دارند که چگونه گروه های تروریستی در سودان و سومالی به مدارس دخترانه حمله برده و دختران را به بردگی جنسی به گروگان گرفته اند.
زنان افغانستان خوب میدانند، که چهل وسه سال پیش بر زنان ایران چه گذشت و چگونه مرتجعین اسلامی برای تثبیت حاکمیت خود، ابتدا دستورتهاجم به حقوق زنان را صادرکرده و زن ستیزی را به یکی از مهمترین سیاستهای قانونی خود تبدیل نمود ند .
زنان افغانستان تهاجم وحشیانۀ داعش بە “شنگال” در کردستان را فراموش نکرده اند. قتل عام مردان، به اسارت بردن زنان، دختران و کودکان. هنوز همه به یاد داریم، که وحشیان اسلامی داعش جنایت های خود را در بریدن سر و به دار آویختن ساکنین این مناطق در شبکه های اجتماعی به نمایش میگذاشتند. و سرنوشت و جنایت وحشیانه تروریستهای داعش نسبت به زنان و دخترانی که به اسارت آنها در می آمدند را نمی توان از ذهن خود پاک کرد.
با وجود تمام این جنایات و تصاویر ضد انسانی که پیش روی ماست، زنان افغانستان هر روز با مشتهای گره کرده و قامتی ایستاده بە خیابانهای کابل، هرات و دیگر شهرها آمدە و فریاد آزایخواهی و حقخواهی را سر میدهند. آنها همزمان به یاد دارند که چگونه زنان ومردان مبارز کرد شمال سوریه، روژاوا را به گورستان متجاوزین داعش تبدیل کردند. و چگونه زنان ایران به طور مداوم بیش از چهار دهه پیشتازان جنبش مقاومت علیه جمهوری اسلامی هستند.
وهمین مقاومتهای موجود در افغانستان بیانگر آن است که زنان حاضر نیستند گردن به وحشیگریهای طالبان و دارو دسته اش نهاده و تسلیم گردند. امروز آنها با تکیه بر این دستاوردها در مقابل توحش طالبان به میدان آمده اند با مطرح کردن خواستها و مطالبات خود، مانند کار، تحصیل و آزادی، حاضر نیستند به قوانین ارتجاعی اسلامی تن در دهند. مقاومت و ایستادگی زنان کوبانی در مقابل توحش داعش، دفاع از حقوق و حرمت انسان و برابری زن و مرد در منطقه نقطه مقابل نظام سرمایه داری و ارتجاع حاکم اسلامی برآن بود .این تکته قوت آن جنبش اجتماعی بود. این دستاوردهای مبارزات زنان کوبانی می تواند الگویی برای سازمان دادن و جنبشی شدن اعتراضات زنان افغانستان قرار گیرد.
ما اعضای پلاتفرم دموکراتیک فراملیتی زنان، اشغال افغانستان را به وسیلۀ گروهای ارتجاعی اسلامی طالبان قاطعانه محکوم کرده و همبستگی خود را از مردم ستمدیدۀ این سرزمین و بوِیژه زنان رزمنده و آزادیخواه اعلام میداریم. و انزجار خود را نسبت به نیروهای امپریالیستی ومتجاوزی که بعد از بیست سال اشغال و جنگ در افغانستان، زمینه را برای حاکمیت طالبان آماده کردند و فریبکارانه به دولت اشرف غنی و ارتش پوشالی اش دستور دادند بدون هیچ دفاعی عقب نشینی نمایند و فریبکارانه برای وضعیت اسفناک زنان افغانستان اشک تمساح بریزند، ابراز میداریم .
پیروز باد مقاومت زنان افغانستان بر علیه توحش طالبان و همپالگیهای اسلامی !
مرگ برارتجاع سرمایه داری!
پلاتفرم دمکراتیک فراملیتی زنان
شهریور 1400 برابر با سپتامبر 2021