اول تیر ماه ۱٤٠٠ بار دیگر کارگران پروژه ای شرکت های پیمانکاری صنایع نفت، پتروشیمی، پالایشگاه ها و نیروگاه ها در گستره ای وسیع از مناطق نفت خیز کشور – که تمرکز آنها عمدتا در جنوب کشور است – به نشانۀ اعتراض به شرایط نامناسب ِ حاکم بر محیط کار و قوانین ضد کارگری، دست از کار کشیدند. این اعتصاب نیرومند و عظیم، بیش از ۱٠ استان را به بستر ِ مبارزه حق طلبانه خود تبدیل کرده است. افزایش شمار اعتصاب ها و اعتراض ها در مراکز متعدد کارگری و افزایش تعداد کارگران ِ شرکت کننده در این اعتصاب ها، نمودار روشنی از چشم انداز بالندگی جنبش کارگری است. جنبشی که اکنون از یک بخش کارگری و یا یک شهر فراتر رفته و جمعیتی بالغ بر ۳٠ هزار نفر از کارگران معترض را زیر پوشش اعتصاب گسترده قرار داده است.
پایین بودن سطح مزدها، طولانی بودن ساعات کار، ناکافی بودن تعطیلی ماهانه (۲۳ روز کار ٧ روز مرخصی)، سختی کار، قراردادی بودن استخدام در مدت زمان های کوتاه در شرکت های پیمانکاری که عمدتا در دست نیروهای امنیتی و سپاه پاسداران ویا وابستگان آنها هستند، آلودگی محیط کار و زندگی چه در محل کارو چه در خوابگاه های کارگری، عدم ایمنی کاروغیره مشکلات توانفرسای مورد اعتراض کارگران پروژه ای را تشکیل می دهند که پیمانکاران، کارفرماها، مدیریت و مجریان ناحیه و مناطق نفت خیز و پتروشیمی ها هیچ احساس تعهدی نسبت به حل آنها و یا کاهش مشکلات کارگران ندارند.
جمعی از کارگران پروژه های پارس جنوبی
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقۀ ماهشهر و بندر امام
فعالان کارگری جنوب
جمعی از کارگران محور تهران – کرج
فعالان کارگری شوش و اندیمشک
باز نشر
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
شنبه ۱۲/تیر/۱۴۰۰