ویژه صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس
دیوار کمون: سروده حسن حسام
بیاد اعدام شده گان کمون پاریس در 21 تا 28 مه 1871
———————————————————————-
تاریخ کمون پاریس – لیساگاره (1901-1838)
ترجمه: بیژن هیرمن پور – ویرایش: عباس فرد
——————————————————————-
کمون پاریس و دیکتاتوری پرولتاریا – نوشته ی حسن آزاد
نوشته‌ی پیشِ رو گام کوچکی است در راستای تدوین مشخصات کلی جامعه‌ی بدیل، که صرفا به تجربه‌ی کمون و نظرات مارکس و انگلس درباره‌ی آن می‌پردازد. در گام‌های بعدی به بررسی سایر تجربیات انقلابی و بحث و گفتگو در باره‌ی نظریه‌پردازانی نیاز داریم که دغدغه‌ی جامعه‌ی بدیل چراغ راه‌شان بوده است. بدیهی است که بدون مشارکت جمعی پیمودن این راه میسر نیست.
با شکست ارتش فرانسه و به اسارت درآمدن ناپلئون سوم در جنگ آلمان و فرانسه در اول سپتامبر 1870، دوران امپراتوری دوم در فرانسه به پایان رسید و دوران جمهوری سوم آغاز شد. در ماه‌های ژانویه و فوریه، آلمان و فرانسه در مورد آتش‌بس به توافق رسیدند، مجلس ملی انتخاب شد (مستقر در شهر بوردو) و آدولف تیر را به‌عنوان نخست‌وزیر حکومت جدید تعیین کرد. به‌علت ناآرامی‌های پاریس، حکومت جدید در ورسای مستقر شد. ادامه مطلب
————————————————————————————-
کمون پاریس: بدیل ممکن
نوشته ی مارچلو موستو – ترجمه ی دلشاد عبادی
در بزرگداشت صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس
بورژوازی فرانسه همیشه با همه چیز کنار آمده بود. آنها از زمان انقلاب 1789 تنها گروهی بودند که در دوره‌های رونق ثروتمند شده بودند، درحالی که طبقه‌ی کارگر دائماً سنگ زیرین آسیابِ بحران‌ها محسوب می‌شد. اما اعلامِ جمهوری سوم افق‌های تازه‌ای را گشود و فرصتی برای تغییر این مسیر فراهم کرد. پروسی‌ها ناپلئون سوم را که در نبردِ سِدان مغلوب شده بود، در 4 سپتامبر 1870 به اسارت گرفتند. اُتو فون بیسمارک در ژانویه‌ی بعد از آن و پس از محاصره‌ی چهار ماهه‌ی پاریس موفق شد فرانسویان را به تسلیم وا دارد و شروط سخت‌گیرانه‌ای را در قرارداد آتش‌بس به آنها تحمیل کرد. انتخاباتی ملی برگزار شد و آدولف تی‌یر [Adolphe Thiers] با حمایت اکثریت بزرگی از لژیتیمیست‌ها و اورلئانیست‌ها به عنوان رئیس قوه‌ی مجریه برگزیده شد. بااین‌حال، در پایتخت که نارضایتی مردمی گسترده‌تر از هر جای دیگر بود، نیروهای سوسیالیست و جمهوری‌خواهان رادیکال برنده‌ی میدان بودند. ادامه مطلب
——————————————————————————-
۲۴ اسفند ۱۳۹۹ برابر است با صدو پنجاهین سالګرد کمون پاریس!:
ر- باقری
در سال ۱۸۷۱ اولین انقلاب طبقاتی جهان که به کمون پاریس اشتهار دارد، در پاریس بوقوع پیوست. این انقلاب منش و شیوه حکومت شورایی را در شهر پاریس پیش گرفت و با انتخاب شوراها، «کمونارها» ،مجموعه‌ای از سیاستها و شیوه‌های انقلابی نوین را توسط طبقه کارگر به اجرا در آورد.اکنون صدوپنجاه سال از این رویداد تاریخی و طبقاتی می گذرد !جا دارد یاد ۳۰۰۰۰ کمونارد شجاع که تمام هستی خود را برای مقابله با سیستم سرمایه داری بر کف گذاشتند، سینه هایشان را سپر آماج گلوله های مرگ و ضد بشری جنایتکاران قرار دادند، تا روزنه های امید به رهائی کارگران، در سراسر جهان فراخ تر شود و یاد آن ۳۰۰۰۰ نفر دیگری که در کنار آنها ایستادگی کرده و جان باختند را گرامی داریم!” ادامه مطلب
——————————————————————-
صدو پنجاهمین سالگرد کمون پاریس گرامی باد
عزیز عارفی
هجده مارس ۲۰۲۱(28 اسفند۱۳۹۹) صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس (1871-2021) است که به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و نخستین نقطه‌عطف‌های تاریخی در جنبش کارگری و سوسیالیستی جهانی شناخته می شود. کمون پاریس اثبات کرد که دستمزد بالاترین مقام دولتی باید حداکثر دو برابر دستمزد یک کارگر متخصص باشد. صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس گرامی باد. برنامه کمون پاریس : گروه رهبری کمون پاریس ۸۳ نفر عضو داشت. از این عده ۳۳ نفرشان کارگر و ۱۲ نفرشان روزنامه نگار بودند. در برنامه کمون موارد زیر تصریح شده بود: ادامه مطلب
کمون دیوارها را در می نوردد :
نویسنده : Mathilde Larrère – برگردان شروين احمدی
در طی کمون پاریس در سال ١٨٧١ ، مانند انقلاب های قبلی ، پلاکاردها و نقاشی های دیواری به مثابه «دیوارهای انقلابی (١)» عمل می کردند و موجب آگاهی و بسیج ساکنان شهر می شدند. همه اینها پس از «هفته خونین» (٢١ تا ٢٨ مه) ، که در نهایت شورشیان را نابود کرد ، پاکسازی شد. اما ، به زودی ، دیوارهای پایتخت دوباره لب به سخن می گشایند: افراد ناشناس شکست خوردگان را ارج می نهند و پیروزمندان را متهم می کنند و بدین ترتیب کنسرت محکومیت های ورسای(دادگاه کمونارها.م) را برهم می زنند. ادامه مطلب
کمون پاریس و قدرت کارگری
رامین جوان
این درست است‌که درایت رهبران انقلاب اکتبر به‌لحاظ پیچیدگی و سازمان‌یافتگی با درایتِ ساده و خودجوش رهبران كمون قابل مقایسه نیست؛ اما باید به‌این نکته نیز توجه داشت که: اولا- انقلاب اکتبر بدون قیام کمون ـ‌اگر شدنی بود‌ـ ناگزیرْ بسیاری از سادگی‌های کمون برشانه‌‌های آن سنگینی می‌کرد و حرکتش را به‌کُندی و چه‌بسا به‌سکون می‌کشاند؛ و دوماً‌ـ در فاصله‌ی تقریباً 50 ساله‌ی کمون پاریس و انقلاب اکتبر همه‌چیز و به‌ویژه مناسبات سرمایه و دانش مبارزه‌ی طبقاتی تحولات و پیشرفت‌های شگفتی را از سرگذرانده بودند. ادامه مطلب
————————————————————————————————————————
کمون پاريس 1871